Thursday, 30 January 2025

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी २१ मजेची सजा

त्या दिवशीची पहिली शिफ्ट देखील नेहमीप्रमाणे सुरू झाली. नुकताच आलेला सुरक्षा अधिकारी (safety officer) जागेवर बॅग ठेवून कॅन्टीनला जायच का याचा विचार करत होता तेवढ्यात त्याचा फोन वाजला. बघितलं तर सिक्युरिटीने फोन केला होता. कानाला लावून त्याने बोलणे केले.
कॅन्टीनला जायचं आणि नाश्ता करायचा विचार रहित करून सुरक्षा अधिकारी ओ एच सी विभागात धावला. 
तिथे जाऊन बघतो तर सात आठ कामगारांचा घोळका एकाला मध्ये ठेवून उभा होता. रात्रपाळीचा ओ एच सी चा कर्मचारी त्यांना बाजूला करण्याचा प्रयत्न करत होता. 
इथं ओ एच सी विषयी थोडसं.
 Occupational health center अर्थात कंपनीमध्ये असलेली प्रथम उपचाराची जागा. या ठिकाणी बहुतांश वेळा दिवसा एखादा शिकवू डॉक्टर अथवा कंपनी जर खूप मोठी असेल तर निवृत्त झालेला डॉक्टर पूर्णवेळ उपलब्ध असतो. एक अथवा दोन बेड कधीकधी ऑक्सिजन सिलेंडर आणि इतर प्रथम उपचार करण्यासाठी लागणारी सामग्री तसेच अँब्युलन्स देखील येथे उपलब्ध असते. रात्रपाळीच्या वेळेस कंपनीमधीलच काही जण ज्यांना फर्स्ट एड कशी द्यावी याचे ट्रेनिंग मिळालेले असते असे कर्मचारी कामगार हे काम बघतात. कुठल्याही कंपनीमध्ये कच्च्या मालाचे रूपांतरण पक्क्यामालामध्ये करताना वेगवेगळ्या प्रोसेस, मशीन त्यासोबतच वेगवेगळे ज्वालाग्रही पदार्थ जसे की एलपीजी अथवा पीएनजी किंवा इलेक्ट्रिसिटी चा वापर करून चालवले जाणारे ओवेन असे वेगवेगळे उपकरणे असतात. त्या व्यतिरिक्त बरेचसे काम हे माणसांकडून केले जाते त्यामध्ये ठोकपिट करणे आले अथवा काही गोष्टी उघडणे बंद करणे असेंबली करणे अशा वेगवेगळ्या गोष्टी करताना छोटे-मोठ्या इजा होऊ शकतात. अर्थात त्यासाठी कुठलेही कार्य करण्यासाठीची स्टॅंडर्ड ऑपरेटिंग प्रोसिजर ठरवलेली असते. त्यासोबतच वेगवेगळ्या विभाग आणि प्रोसेस यांचे सुरक्षेचे च्या दृष्टीने अति धोकादायक धोकादायक आणि सामान्य असे वर्गीकरण केलेले असते आणि त्यानुसार तिथे काम करणाऱ्या कर्मचाऱ्यांना वेगवेगळ्या प्रकारे प्रशिक्षण दिलेले असते. या प्रशिक्षणामध्ये पर्सनल प्रोटेक्टिव्ह इक्विपमेंट अर्थात पीपीई याचा वापर करणे. कुठल्याही प्रकारची तातडीची अथवा गंभीर परिस्थिती उद्भवल्यास काय कार्यवाही केली पाहिजे याचेही ट्रेनिंग यामध्ये अंतर्भूत असते. सुरक्षा अधिकारी हे नियमित अंतराने रंगीत तालीम द्वारे बघतात की कंपनीचा एखाद्या अपघातजन्य अथवा आपातकालीन परिस्थिती दरम्यानचा प्रतिसाद देण्याचा वेळ काय आहे. आणि या रंगीत तालमीमध्ये सर्व जण कशा पद्धतीने काम करतात हे देखील बघितले जाते आणि मग त्या मध्ये आढळलेल्या त्रुटींवर कार्यवाही देखील केली जाते. 
तर परत एकदा आपण या ओएचसीच्या गोंधळाकडे येऊया. तिथे गेल्यानंतर सुरक्षा अधिकाऱ्याने तिथे येऊन थांबलेल्या आणि गोंधळ घालणाऱ्यांना सर्वांना बाजूला व्हायला सांगितले त्याच दरम्यान फर्स्ट एड करणारे दोघेजण तिथे उपस्थित झाले. ज्या व्यक्तीला लागले होते त्याच्याकडे बघितल्यानंतर लक्षात आले की त्याचा हात मोडला आहे. 
त्याचे निरीक्षण करून त्याला दोन लाकडी पट्ट्याच्या आधाराने तात्पुरते बँडेज करण्यात आले आणि तो हात त्याच्या गळ्यात बांधण्यात आला. तसेच वेदनाशामक गोळ्या देऊन त्याला कंपनीच्या ॲम्बुलन्स मध्ये बसून जवळच्या इस्पितळामध्ये पाठवण्यात आले. 
इकडे सुरक्षा अधिकाऱ्याने त्याचा प्राथमिक रिपोर्ट तयार केला तसेच ज्या ठिकाणी म्हणजे शॉप फ्लोअर वर ही घटना घडली तिथेही त्याने भेट देऊन पाहणी केली आणि तिथे काम करणाऱ्या लोकां च्या मुलाखती घेतल्या. 
ही घटना रात्रपाळी संपताना आणि दिवस पाळी सुरू होताना घडलेली असल्यामुळे फार काही सविस्तर माहिती मिळू शकली नाही. 
त्यानंतर सुरक्षा अधिकारी एडमिन विभागाच्या अधिकाऱ्याला घेऊन दवाखान्यात गेला आणि त्या व्यक्तीची मुलाखत घेतली तसेच डॉक्टरांना भेटून त्याच्या प्रकृतीचा अहवाल विचारला. दरम्यान एक्स-रे आणि इतर तपासणी द्वारे हाताचे हाड मोडले असून त्याची एक छोटी सर्जरी करावी लागेल अशा निदानास डॉक्टर आले होते. त्यावर जी कार्यवाही करावी लागेल ती करा असे सांगून ही जोडगोळी परत एकदा त्या व्यक्तीला भेटली. 
हे का झाले याविषयी त्या व्यक्तीने असे सांगितले की सकाळी मी तिथे चाललो असताना माझा पाय घसरला आणि मी पडलो आणि त्या दरम्यान हात टेकवतांना माझा हात मोडला. त्याचे हे उत्तर ऐकून घेतल्यानंतर सुरक्षा अधिकारी विचारात पडला कारण सकाळी जेव्हा त्याने त्या शॉप फ्लोअर वरील जागेला भेट दिली होती तेव्हा लक्षात आले की तिथे कुठल्याही प्रकारचे पाय घसरून पडण्यासारखे कारण नाही. तिथे कुठल्याही प्रकारचे पाणी अथवा कुलंट अथवा ऑइल गळती आढळली नाही. 
परत एकदा त्या व्यक्तीला हे का झाले असे विचारले असता त्यांनी आधीचेच पालुपद सुरू ठेवले.
त्याने सांगितलेल्या गोष्टींची आपल्या अपघात कारण मीमांसा रिपोर्टमध्ये नोंदणी करून सुरक्षा अधिकारी आणि एडमिन अधिकारी यांनी त्याला तुझ्यावर योग्य ते उपचार केले जातील आणि त्याचा खर्च कंपनी करेल तसेच तू आता सुट्टीवर असताना तुझा पगार देखील चालू राहील असे सांगून आश्वस्त केले.
त्याचा निरोप घेऊन परत येताना सुरक्षा अधिकाऱ्यांनी त्यांच्या डोक्यात आलेले विचार एडमिन अधिकाऱ्याला सांगितले की ज्या ठिकाणी कुठल्याही प्रकारे घसरण्याची अथवा पडण्याची परिस्थिती नाही तिथे हा घसरून पडतो कसा आणि याचा हात मोडतो कसा याचा काही थांग लागत नाही.
त्यावर ॲडमिन अधिकारी म्हणाला एवढेच ना चला तुम्हाला मी काहीतरी दाखवतो कारण आपण पूर्ण शॉप फ्लोअरला सीसीटीव्ही द्वारे निगराणीत आणलेले आहे. तो नेमका व्हिडिओ बघितल्यानंतर आपल्याला कळेल की तिथे खरंच काय झालेले आहे. 
पुढे साधारण दोन महिन्यानंतर ती हात मोडलेली आणि आता दुरुस्त झालेली व्यक्ती परत कामावर रुजू झाली. त्याच्या कामाच्या पहिल्याच दिवशी त्याला एडमिन विभागात बोलवण्यात आले आणि त्याला कारणे दाखवा नोटीस बजावण्यात आली आणि घरी पाठवण्यात आले. 
कारणे दाखवा नोटीस ही खोटे बोलणे आणि शॉप फ्लोअरवर अयोग्य पद्धतीने वागणे यासाठी बजावण्यात आली होती. 
हे असे घडण्यामागे कारण होते त्या दिवशी रेकॉर्ड झालेला तो व्हिडिओ. सुरक्षा अधिकारी आणि एडमिन अधिकारी यांनी सिक्युरिटी विभागामध्ये असलेल्या मॉनिटरवर तो व्हिडिओ पाहिला त्यामध्ये आढळून आले की अपघात झालेली व्यक्ती ही त्या दिवशी शॉप फ्लॉवर वर एक रिंग घेऊन पळत होती जसे लहान मुले टायर पळवतात तसे आणि पळता पळता तोल जाऊन पडली आणि नेमकी हातावरच पडली आणि त्याचा हात मोडला. 
पुढे त्या व्यक्तीने माफीनामा लिहून दिला. तसेच यापुढे अशाप्रकारे अयोग्य वर्तणूक करणार नाही असे लिखित आश्वासन दिले. त्याची त्याआधीची वागणूक आणि काम बघून एडमिन विभागाने उत्पादन विभागाशी चर्चा केली आणि त्याला ताकीद देऊन परत एकदा कामावर रुजू करून घेतले. 

शॉप फ्लोअर असो अथवा ऑफिस या ठिकाणी सावधगिरी बाळगून जी काही एसओपी अर्थात स्टॅंडर्ड ऑपरेटिंग प्रोसिजर बनवलेली आहे ती पाळणे हे प्रत्येक कर्मचारी अधिकारी यांचे कर्तव्य आहे. 
कामाच्या ठिकाणी खेळाचे मैदान समजून जर कोणी खेळत असेल, मजा करत असेल तर त्याला सजा मिळायला वेळ लागत नाही.

सचिन काळे ©️

Monday, 20 January 2025

मनुफॅक्चरींग च्या गोष्टी २०- शहाणे करुन सोडावे। सकळ जन।।

आज परत एकदा मेंटेननस हेडला सकाळच्या मीटिंग मध्ये ओरडा एकावा लागला. मागील चार पाच दिवसांपासून बंद असलेल्या एका विशिष्ट मशीन वरून गेले तीन चार दिवस सकाळची प्रोडक्शन आणि लॉस मीटिंग म्हणजे मेंटेनन्स हेडला नकोशी झाली होती.

इथ थोडस सकाळच्या मीटिंग बद्दल. बहुतांश कंपनीमध्ये सकाळी प्रॉडक्शन मीटिंग घेण्यात येते. यामध्ये प्रामुख्याने सुरक्षा, गुणवत्ता, उत्पादन, ग्राहकाला पाठवला गेला माल इत्यादी कालच्या ठरवलेल्या आणि साध्य केलेल्या संख्या यावर चर्चा होते.
 ज्या ठिकाणी अपेक्षित ध्येय गाठले जात नाही तिथे काय लॉसेस होते याचा आढावा आणि कृती आराखडा बघितलं जातो. हे लॉस होऊ नये यासाठी वेगवेगळे विभाग जबाबदार असतात. उदाहरणार्थ कच्चामाल न मिळाल्यामुळे होणारा लॉस यासाठी परचेस विभाग कार्यवाही करत असतो. आणि वेळेत कच्च्या मालाची उपलब्धता ही देखील बघत असतो. 
आपल्या आजच्या कथेमध्ये मशीन ब्रेक डाऊन झाल्यामुळे होणारा लॉस या विषयावर आपल्या मेंटेनन्स हेडला ऐकून घ्यावे लागले होते
आता ही जी मशीन बंद पडली होती तिचे ह्याच कारणासाठी मागील सहा महिन्यात हे दुसरे ब्रेकडाऊन होते. ही ह्या प्रकारची एकच मशीन असल्याने उत्पादन थांबून त्याचा पूर्ण करण्यासाठीच वेळ वाढला होता.
त्या दृष्टिने पाहू जाता ही मशीन सुपर क्रिटिकल प्रकारची मशीन होती. म्हणजेच अशी मशीन की ज्यामुळे ग्राहकाला पाठवायचे उत्पादन थांबू शकते. शेवटी कंपनीचा सर्व उपद्व्याप हा ग्राहकाला वेळेवर माल पाठवणे आणि त्यातून नफा कमावणे हाच असतो असो.
तर पुनः ह्या प्रॉब्लेम कडे वळू. तर मेंटेनन्स हेड मीटिंग संपवून मेंटेनन्स शॉप मध्ये आले. तिथे फळ्यावर ब्रेकाडाऊन ची कारणमीमांसा मांडली होती
मशीन नाव - वेल्डिंग ०१२३
ब्रेकडाऊन सुरू झाल्याची वेळ आणि दिनांक ८.३०, शनिवार २२ मार्च २००८

मेंटेनन्स ऑपरेटर ची शेवटची ॲक्शन - वेल्डिंग टॉर्च बदलणे ( त्याच भागाची वाट पाहणे सुरू आहे)

का १ - टॉर्च जळाली
का २ - टॉर्च क्षमतेपेक्षा गरम झाली
का ३ - टॉर्च ला थंड ठेवण्यासाठी चा पाणी पुरवठा बंद आढळला.

मूळ कारण - वेल्डिंग टॉर्च थंड ठेवण्यासाठी होणारा पाण्याचा पुरवठा बंद होता. 

तर मग त्यादिवशी अस वेगळं काय झालं की पाणी बंद होते.
तर यामागे खोच अशी होती की त्यादिवशी आठवडी सुट्टीनंतरचा पाहिला दिवस होता. नेहमीचा कामगार सुट्टीवर असल्यामुळे नवीन कामगार त्या ठिकाणी काम करत होता. मशीनचा मागील बाजूस असलेला पाणी पुरवठा करणारा व्हॉल्व बंद होता. जो प्रत्येक वेळा मशिन सुरू करताना तपासणे आवश्यक असे. आणि ही गोष्ट नेहमीचे कामगार पाळत असतं.
इथपर्यंत पुन्हा एकदा वाचून झाल्यावर मेंटेनन्स हेड ने ट्रेनिंग विभागाच्या अधिकाऱ्याला फोन लावला आणि ह्याविषयावरील एक one point lesson (OPL- एका वाक्यातील धडा) बनवून त्या मशीन वरच लावायला सांगितला.
तसेच तिथे काम करणाऱ्या सर्व कामगारांना तो धडा शिकवला जाईल ही जाणीव करून दिली. त्यानुसार ट्रेनिंग अधिकाऱ्याने कार्यवाही केली.
दरम्यान बाहेर देशांमधून आणलेला सुटा भाग देखील मिळाला. तो बदलून मशीन सुरू झाली आणि उत्पादन विभागाला मशीन देण्यात आली.

ज्ञान आणि कौशल्य हे एकमेकांना सांगितले शिकवलेच पाहिजे हा या सर्व अडचणी मधून मिळालेला धडा होता. त्यातून शहाणे होत ट्रेनिंग विभागाने पुनः एकवार असे क्रिटिकल स्किल शोधून त्याचे OPL बनवून ट्रेनिंग घेतले.

संत रामदासांनी म्हटलेच आहे
जे जे आपणासी ठावे। ते ते इतरांसी सांगावे। शहाणे करुन सोडावे। सकळ जन।।

सचिन काळे ©️

Sunday, 19 January 2025

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी १९

तुमची जागा तुम्ही मिळवा आणि समोरच्या रांगेत मिळवा.
नोकरीला लागून एक वर्ष झाल होत. इंजिनीअरिंग ला केलेला अभ्यास आणि आता प्रत्यक्ष करत असलेले काम आता कुठे समजू लागले.
अशात एकदा कंपनीच्या मुख्यालयात एक मीटिंग बोलावण्यात आली. आमचे प्लांट हेड आणि मी त्या मीटिंग साठी गेलो. मोठ्या ट्रेनिंग सेंटर मध्ये मीटिंग होती. 
सर्वत्र खूप स्वच्छता आणि भरपूर प्रकाश. 60 च्या वर बसण्यासाठी खुर्च्या,  समोर थोडासा उंच चौकोनी व्यासपीठ त्यावर टेबल आणि चार खुर्ची,  त्याच्याच बाजूला प्रोजेक्टरच्या वर आमच्या कंपनीचा लोगो प्रदर्शित झालेला.
 एक IT चा  कर्मचारी शेवटची तयारी जसे की laptop, प्रोजेक्टर जोडणी, साऊंड सिस्टीम, स्लाईड बदल इत्यादी चेक करत होता. 
आम्ही १५ मिनिट आधी पोहचलो आणि सर्वात आधी आलो. सर्व खुर्च्या रिकाम्या होत्या. दारातून आत जाताना आमचे सर पुढे आणि मी दोन पाऊल मागे असे आत आलो. प्लांट हेड सर सरळ जाऊन पहिल्या रांगेतील खुर्चीत बसले. मी त्यांच्या मागे जात तिसऱ्या रांगेतील एका खुर्चीत बसलो. (कॉलेज मधील मागच्या बेंचवर बसायची सवय अजून मोडायची होती😀) मी बसल्यावर सरांनी वळून मी कुठे बसलोय हे पाहिलं आणि मला आवाज दिला. अरे सचिन समोर ये. इथ बाजूला बस. मी समोरच्या रांगेत येऊन त्यांच्या बाजूच्या एक खुर्चीवर बसलो. मी तिथे बसल्यावर सरांनी माझ्या खांद्यावर हात ठेऊन एक अतिशय महत्त्वाची गोष्ट मला सांगितली " हे बघ तू कुठे बसावं हे तुला कधीच कुणीच सांगणार नाही. त्यामुळे नेहमी समोरच्या रांगेत बस. आणि वेळेआधी ५ मिनिट येऊन बस." 

इतके मोकळेपणाने महत्त्वाचे धडे देणारे वरिष्ठ मिळणे हे दुर्मिळच. 

सचिन काळे ©️

Wednesday, 15 January 2025

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी १८ ओव्हरटाईम

महिन्याच्या सुरुवातीला मागील महिन्याचा प्रॉफिट आणि लॉस रिपोर्ट आला. वाढलेली कन्वर्जन कॉस्ट बघून प्लांट हेडच्यां कपाळावरच्या आठ्या आणखीनच गडद झाल्या. मागील काही महिन्यांपासून ऑर्डर तर वाढलेली नाहीये  तरी पण कन्वर्जन कॉस्ट का वाढत चालली. या प्रश्नाभोवती त्यांचे विचार चक्र फिरू लागलं तसं कम्प्युटरच्या टेबलवर डाव्या हाताच्या बोटाने धरलेला ताल पण वाढू लागला. 
कुठलंही उत्पादन बनवताना जो खर्च येतो त्याचे प्रामुख्याने तीन भाग केले जातात एक असतं मटेरियल कॉस्ट म्हणजे  उत्पादन बनवण्यासाठी लागणारा कच्चा माल. त्यानंतर येते कन्व्हर्शन कॉस्ट त्यामध्ये मशीन चालवण्यासाठी लागणारी ऊर्जा, मशीनचे देखरेखी साठी लागणारे वेगवेगळे स्पेअर्स त्याला रिपेयर आणि मेंटनन्स कॉस्ट असं पण म्हणतात. त्यानंतर मनुष्यबळासाठी लागणारी कॉस्ट इत्यादी वेगवेगळ्या घटक येतात. सरते शेवटी हा सर्व उपद्रव्याप करण्यासाठी लागणारा खर्च ज्यामध्ये कॉमन सर्विसेस आणि एडमिन कॉस्ट येते. 
यामध्ये मटेरियल कॉस्ट आणि कन्वर्जन कॉस्ट ही उत्पादनाच्या संख्येनुसार कमी जास्त होणे अपेक्षित असते. 
एडमिन कॉस्ट मात्र बऱ्यापैकी स्थिर असते अथवा त्यामध्ये फार थोडा बदल उत्पादनाच्या संख्येनुसार होतो. 
आपल्या या कंपनीमध्ये वाढलेली कन्वर्जन कॉस्ट हा एक मोठाच कळीचा मुद्दा होता. 
त्याचा अध्ययन केल्यानंतर असं लक्षात आलं की कन्वर्जन कॉस्ट मध्ये मनुष्यबळ साठीची कॉस्ट ही प्रमाणाबाहेर वाढलेली आहे. 
प्लांट हेड नी ऑपरेशन हेडला बोलाविले आणि याचे एनालिसिस करण्यास सांगितले. 
अधिक खोलात गेल्यानंतर असं लक्षात आलं की मागील काही महिन्यांपासून ओव्हरटाईम अर्थात ओटी साठीचा खर्च हा वाढलेला आहे त्यामुळे मनुष्यबळ कॉस्ट ही पण वाढलेली आहे. 
एकदम सरळ उपाय होता की ओटी पूर्णपणे बंद करायचा. पण तसं करण्यामध्ये ऑपरेशन टीमला धोका जाणवत होता. 
त्यावर प्लांट हेडने बिझनेस एक्सलन्स टीमला टाईम स्टडी आणि मोशन स्टडी करायला सांगितला. टाईम स्टडी आणि मोशन स्टडी हे दोन्ही टूल्स इंडस्ट्रियल इंजीनियरिंग मध्ये येतात आणि कुठलही काम करण्यासाठी किती वेळ लागेल हे मोजण्याचे ते एक शास्त्रीय परिमाण आहे. 
टाईम स्टडी ही मेथड फ्रेडरिक टेलर तर मोशन स्टडी ही मेथड फ्रॅंक आणि लिलीयन गीलबर्थ या जोडप्याने शोधून काढली. ह्या दोन्ही  कसोट्या शास्त्रीय व्यवस्थापनाच्या मानक बिंदू आहेत. मागच्या एक शतकाहून अधिक काळ त्या यशस्वीपणे आस्थापनांमध्ये वापरल्या जात आहेत.
त्यानुसार टाईम स्टडी आणि मोशन स्टडी हा करण्यात आला आणि साधारण महिनाभरानंतर त्याचा अहवाल प्लांट हेड यांना सादर करण्यात आला.
त्यामध्ये असं आढळून आलं की दिलेले आठ तास हे विशिष्ट काम करण्यासाठी पुरेसे असून देखील त्या ठिकाणी आठ तासाचे काम आठ तासात न होता  ओव्हरटाईम करण्यात येत होता. 
हा शास्त्रीय रिपोर्ट आल्यानंतर त्यानंतरच्या महिन्यामध्ये  सुरुवातीलाच जाहीर करण्यात आले की आता ओटी बंद करण्यात आलेला आहे. 
कुठलाही नवीन बदल झाला की सुरुवातीला कुरबुरी होतातच. पण तिथली कामगार संघटना ही देखील कंपनीच्या भल्याचाच विचार करणारी होती. त्यांनी देखील आस्थापनाने दिलेला शास्त्रीय रिपोर्टचा अभ्यास केला आणि आस्थापनाने सांगितलेल्या गोष्टी मान्य केल्या. 
त्यानुसार कार्यवाही सुरू झाली आणि नंतरच्या महिन्यामध्ये कन्वर्जन कॉस्ट ही खाली आली. 
त्यामुळे ती कंपनी नफ्यात आली हे वेगळे सांगायला नकोच. 
सचिन काळे ©️ 

Monday, 13 January 2025

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी १७ - अनुभव

त्या दिवशीपण प्रोजेक्ट मॅनेजरला कंपनीमध्येच थांबावं लागलं. त्याच्यासोबत मेंटेनन्स हेड आणि प्रोजेक्ट कन्सल्टंट ह्यानापण थांबावं लागलं. 
रात्री दोन अडीच वाजेपर्यंत. तीन चार वेळा मागच्या चार  दिवसापासून गुजरातमधून आलेला व्हॅक्यूम ओवेन आणि त्याची बसवायची जागा यांची माप घेऊन झाली होती. 
प्रोजेक्ट मॅनेजर च्या ऑफिस मध्ये सर्वत्र ड्रॉइंग चे भेंडोळे, रिकाम्या कॉफीचे कप आणि कागदाचे बोळे ओसंडून वाहणारी डस्टबीन इकडे तिकडे पडलेल्या खुर्च्या आणि त्यासोबत सुन्न होऊन बसलेला प्रोजेक्ट मॅनेजर. मोबाईलवर घरून आलेले चार सहा मिस् कॉल. 
दूरवरच्या कंपनीमध्ये पडणारे रात्री तीन चे टोले सुस्पष्ट एकु येत होते. खालच्या शॉप मध्ये रात्रपाळीच्या कामगारांचा आणि मशीनचा तसेच व्हॅक्युम ओवेन चा हमम्  असा  आवाज त्यासोबतच रात किड्यांची किर किर याने एक गूढ माहोल बनला होता.  नुकताच पावसाळा सुरू होत असल्याने वातावरणात एक उष्मा भरून राहिलेला.
थोड्याच वेळापूर्वी घरी निघालेले मेंटेनन्स हेड आणि कन्सल्टंट एकाच गाडीमधून गेलेले त्याचाही पुसटसा आवाज आता एकु येईनासा झालेला. 
हा ओवेन जागेवर बसणं आणि वेळेत सुरू होणे हा खर तर एक खूपच महत्त्वाचा प्रश्न आता झाला होता.
आठ महिन्यांपूर्वी झालेल्या कॅपेक्स मीटिंग मध्ये बिझनेस हेड यांनी एका नव्या जागेची मागणी apex कमिटिकडे केली होती. वाढलेल्या आणि येनाऱ्या ऑर्डर साठी एक नवे शॉप मागितले होते. त्यावर भरपूर चर्चा होऊन सध्या आहे त्या कपॅसिटी चे मूल्यमापन करा व काय करता येऊ शकते ते शोधा यासाठी एक सीएफटी बनवण्यात आली. त्याचा प्रमुख म्हणून आपल्या प्रोजेक्ट मॅनेजर ची निवड करण्यात आली.
पुढचा महिनाभर त्या टीमने खूपच चांगल काम केलेले. Value stream mapping, man machine utilisation, standard work combination table, space utilisation यासोबतच takt time म्हणजे उपलब्ध वेळ आणि ग्राहकांच्या ऑर्डर यांचा ratio असा सर्व सविस्तर अभ्यास करण्यात आला. त्यात आढळले की सध्या असणारा ओवेन हा bottleneck आहे.म्हणजे तोच उत्पादन किती असावं हे ठरवतो. हे म्हणजे अस आहे की समजा तुम्ही निगडी वरून चाकण ला प्रवास करता आहात चांगला चौपद्री रस्ता आहे. मग पुढे गेल्यावर एक वळण येत आणि इतका वेळ ६० किमी च्या  वेगाने  जाणारी गाडी एकदम २-५ किमीच्या वेगाने रांगु लागते ते वळण म्हणजे bottleneck असो.
तर त्यावर उपाय म्हणून ओवेनची क्षमता वाढवणे आणि नवा ओवेन आणणे. याने पुढच्या चार वर्षांच्या ऑर्डरची पूर्तता होणार होती तेही नवीन शॉप न टाकता. 
त्यानंतर बराच तांत्रिक उहापोह झाला. अनेक रिव्ह्यूज आणि कॉफीचे कप देखील रिकामे झाले. शेवटी शॉप मधली एक जागा निश्चित करण्यात आली त्यासोबतच नव्या ओवन ची ऑर्डर देखील केली गेली. 
त्या आठ महिन्याच्या मेहनतीचा परिणाम म्हणून चार दिवसापूर्वी नवा ओवन आला होता 
आणि त्याला बसवताना ठरल्याप्रमाणे ठरल्या जागी ठेवायचं ठरल्यावर लक्षात आलं की ओवेनची उंची आणि शॉप ची उंची यामध्ये तफावत होती. खरंतर असं व्हायला नको होतं पण सर्वच ठीक होईल तर तो प्रोजेक्ट कसला. ही तफावत चांगलीच अर्धा मीटरची होती. 
सर्वांचेच विचार करून करून डोके शिणले होते आणि आता रात्री तीन वाजता एकटा प्रोजेक्ट मॅनेजर प्रोजेक्ट ऑफिस मध्ये थांबलेला होता. शेवटी चार साडेचार वाजता त्याचा डोळा लागला. गेले दोन-तीन दिवस तो ऑफिसमध्येच मुक्कामाला होता. 
सकाळी सात वाजता पहिली पाळी चालू होण्याचा भोंगा वाजला तरी प्रोजेक्ट मॅनेजर खुर्चीवर बसून आणि टेबलावर डोके टेकून झोपलेला होता. 
आठ वाजता कुणीतरी त्याच्या खांद्यावर हात ठेवला म्हणून त्याला जाग आली. डोकं वर उचलून बघितलं तर अस्पष्ट असा कॉफीचा कप धरलेला एक हात त्याच्यासमोर आलेला. त्याने डोळे वर करून बघितलं पण अस्पष्टच दिसलं. ब्लॅक कॉफीचा अरोमा तोपर्यंत त्याचा नाका मधून मेंदूच्या योग्य जागी पोहोचला होता. डोळे चोळत त्याने इतरत्र हात फिरवला आणि बाजूला ठेवलेला चष्मा उचलून डोळ्यावर ठेवला. बघतो तर बिझनेस हेड बाजूला उभे होते. कंपनीच्या कामासाठी मागच्या आठवड्यात मुंबईला गेलेले आणि तिकडेच असलेले आज सकाळी सकाळी थेट कंपनीत आलेले बिजनेस हेड त्याच्याकडे बघून हसत होते.
चल काय झालं बघूया. असं म्हणत त्यांनी परत एकदा त्याचा खांदा थोपटलां. जरी ते ऑफिसच्या बाहेर मागचे काही दिवस असले तरी इथे काय चाललेलं होतं याची उत्तम बातमी त्यांना असलेली दिसली. त्याच्या हातात कॉफीचा कप टेकवून ते ड्रॉइंग बोर्ड जवळ गेले. घारीसारख्या नजरेने डोळे बारीक करत ते तिथे बघू लागले. कॉफीचे घोट घेत उठून उभा राहा प्रोजेक्ट मॅनेजरने बिजनेस हेडकडे दुरून बघितलं. खिडकीतून येणारा सूर्याचा प्रकाश बिझनेस हेडच्या चंदेरी केसांवर सोनेरी झाक दाखवत होता. त्यासोबतच सोनेरी काड्याचा चष्मा देखील चमकत होता. क्षणभर तो क्षण थांबलेला आहे आणि आपण युगा युगांपासून असेच कॉफीचा कप घेऊन उभे आहोत असं काहीतरी फिलिंग प्रोजेक्ट मॅनेजरला आलं. 
पाच सात मिनिटे त्या ड्रॉइंग कडे बघितल्यानंतर ठेवणीतले हसू चेहऱ्यावर खेळवत बिझनेस हेडणे मीश्किल डोळ्यांनी प्रोजेक्ट मॅनेजर कडे नजर रोखली. 
प्रोजेक्ट मॅनेजर ला खूप काही सांगायचं होतं पण शब्द हरवले होते. त्याला खुणेने जवळ बोलवत बिझनेस हेडने एका विशिष्ट ठिकाणी बोट टेकवले. जर तू वर जाऊ शकत नसशील तर खाली जा बघ अगदी सोपं आहे. हे शब्द ऐकल्यावर प्रोजेक्ट मॅनेजरने चष्मा नाकावर ठीक करत परत एकदा त्या ड्रॉइंग्स कडे नजर टाकली. युरेका का काय म्हणतात तो क्षण त्याला सापडला. कॉफीचा कप बाजूला ठेवत त्याने दोन्ही हातांनी बिजनेस हेडचे हात घट्ट पकडले. या कानापासून त्या कानापर्यंत हसत थँक्यू सर असं म्हणत दोनदा तीनदा त्यांचा हात त्यांनी हलवला. 
चल कामाला लाग मला तो बीस्ट लवकर चालू झालेला पाहिजे. असं म्हणत बिझनेस हेड त्याला ड्रॉइंग बोर्ड जवळ सोडून निघून गेले. 
प्रोजेक्ट मॅनेजरने पटकन फोन हाती घेतला मेंटेनन्स हेड आणि प्रोजेक्ट कन्सल्टंट या दोघांनाही फोन लावला सोबतच प्रोजेक्ट टीमलाही लावला. 
पुढच्या तासाभरात सर्व टीम प्रोजेक्ट ऑफिस मध्ये जमा झाले. तोपर्यंत काय करायचं याचा आराखडा प्रोजेक्ट मॅनेजरने तयार करून ठेवलेला. 
त्यादरम्यान मेंटेनन्स हेडणे सिव्हिल ची टीम बोलावलेली. आणि संडे क्रेन सर्विस पण.
पुढचं काम तितकं अवघड नव्हतं सर्व प्रोफेशनल टीमने एकत्र देऊन पुढच्या 24 तासांमध्ये तो ओवेन जागेवर बसवला. इलेक्ट्रिकल डिपार्टमेंट चटचट सर्व कनेक्शन्स केले. 24 तास त्या ओहनला सुरू करून अंडर ऑब्झर्वेशन ठेवण्यात आले. सर्व पॅरामीटर दोनदा दोनदा चेक करण्यात आले. एकदा प्रोजेक्ट कॉलिटीने हिरवा झेंडा दाखवल्यावर पुढच्याच दिवशी बिझनेस हेड यांनी नव्या ओवन ची लाल फित कापली. आणि नारळ वाढवून पहिला पेढा प्रोजेक्ट मॅनेजरला भरवला. 
टाळ्यांच्या कडकडात प्रोजेक्ट मॅनेजरला दोन दिवसा मागचा सकाळचा तो मिश्किल हसरा चेहरा आठवत होता. 
शेवटी अनुभवच कामाला आला होता.

सचिन काळे ©️

Sunday, 12 January 2025

TPM च्या गोष्टी २ - यामागूची सॅन

आज थोडस यामागुची सॅन बद्दल.
Suo Yamaguchi san हे JIPM चे TPM consultant होत. भारतामध्ये TPM CLUB OF INDIA ही संस्था उभारण्यात CII आणि जपान ची JIPM म्हणजे जपान इन्स्टिट्यूट ऑफ प्लांट मेंटेनन्स या दोन संस्थांचा पुढाकार होता.१९९१ मध्ये ही संस्था सुरू झाली आणि त्यानंतर सुरवातीच्या काळात भारतात आलेल्या जपानी TPM गुरू पैकी यामागूची हे एक होत.

अतिशय कडक शिस्तीचे YAMAGUCHI सॅन एखाद्या कारखान्याला भेट देणार अस ठरलं तर एक महिना आधीपासून तयारी सुरू व्हायची. ती थेट त्या भेटीच्या दिवशी पर्यंत चालायची. 
त्यासाठी रात्री ३ - ३.३० पर्यंत काम करून १-२ तासासाठी घरी जाऊन परत ५.३० वाजता सर्वच जन कारखान्यांमध्ये हजार व्हायचे.
TPM COORDINATOR म्हणून कार्य करत असताना त्यांच्या मार्गदर्शनाखाली जवळपास ५ वर्ष काम करायला मिळाले.
भारतीयांच्या 'चलता है!' या ATITUDE बद्दल त्यांनी प्रत्येकच ट्रेनिंग सेशन अथवा कारखान्यांच्या भेटी दरम्यान चांगलेच कोरडे ओढले.
स्वच्छता, ५S यावर खूपच जास्त कटाक्ष असे.
त्यांचे काही वाक्य हे अगदी फ्रेम करून लावावेत ( आणि आम्ही लावले पण) आणि आत्मसात करावेत असे होत
उदा. GOOD OBSERVATION GOOD ANALYSIS

भारतीय व्यवस्थापकांवर त्यांचा चांगलाच कटाक्ष असे. "MANAGER DAMAGER" हे असेच एक त्यांचे आवडते वाक्य.

त्यांची भेट ठरलेली असली तर काही जण चक्क दांडी मारत 🏃🏻‍➡️.

भारता मध्ये TPM प्रणाली रुजविण्यात त्यांचा चांगलाच वाटा आहे

माझ्या सारखे असंख्य TPM PROFESSIONAL त्यांच्यामुळे घडले त्यासोबतच वरिष्ठ पातळीवर TPM, ५S, त्यासोबतच झीरो ब्रेकडाऊन, झीरो एक्सीडेंट आणि झीरो डिफेक्ट शक्य आहेत हा विश्वास रुजला.

२००४ ते २००९ दरम्यान महाराष्ट्रातील बऱ्याच ऑटोमोटिव कंपन्या तसेच त्यांचे पुरवठादार यांच्याकडे त्यांनी भेटी दिल्या तसेच प्रशिक्षण वर्ग मुख्यतः बजाज ऑटो च्या माध्यमातून चालवले.

त्यावेळेस तिथे उपस्थित असणारी बरीच मोठी अभियंत्यांची फळी आता TPM consultant झालेली आहे 😊 

#नोंद
#TPM 
#Excellence 

ताजा कलम - ते आता निवृत्त झाले आहेत आणि टोकियो येथे राहतात.
मागच्या मार्च मध्ये TPM अवॉर्ड साठी जपान ला गेलेलो असताना भेटीची इच्छा होती पण नाही जमले.

सॅन म्हणजे जापनीज भाषेत सन्माननीय

सचिन काळे ©️

TPM च्या गोष्टी १ - टी पी एम अवार्ड साठीचे परीक्षण

JIPM द्वारे कारखान्याचे  सुधारणा कोणत्या पातळीवर आहेत याचे म्हणजेच उत्कृष्टतेचे मूल्यमापन केले जाते.

हे मूल्यमापन करायला येणारे JIPM तर्फे दोन प्रतिनिधी असतात. त्यातील एक हे JIPM चेच वरिष्ठ कौन्सेलर असतात तर दुसरे हे औद्योगिक अथवा अभियांत्रिकी कॉलेजेस मध्ये शिकवणारे प्राध्यापक असतात त्यांच्याकडे इंडस्ट्री आणि कॉलेजेस युनिव्हर्सिटी यांचे खूपच छान द्वैत आहे. जे आपल्याकडे सुधारणेस भरपूर वाव आहे.

आम्ही आत्तापर्यंत ज्यांच्यासोबत काम केले त्या कौन्सेलर चे वय 72 पासून 79 वर्षे पर्यंत होते.
एकदा त्यांना सोडण्यासाठी मी जेव्हा दिल्ली येथील विमानतळावर गेलो होतो तेव्हा त्यांच्या चालण्याचा वेग साधण्यासाठी मला पळावे लागले होते.
ह्या वयातही अतिशय फिट, जेवणामध्ये मिताहारी  म्हणजे एक / दोन मूठभर भात, सलाड आणि ज्यूस असे.
असेसमेंट सकाळी साडे आठ वाजता  सुरू होते ते सायंकाळी पाच पर्यंत किंवा कधी कधी सात वाजेपर्यंत देखील चालते. यामध्ये आपल्याकडील ट्रॅफिकचा वेळ धरला नाहीय.
 पूर्ण वेळ  ताठ बसत एकाग्रतेने  टीम ने केलेल्या सुधारण प्रेझेंटेशन द्वारे अथवा शॉप फ्लोअर वर मॉडेल आधारे बघत आणि दुभाष्याद्वारे सांगितली गेलेल्या गोष्टी एकत तसेच त्यावर सुधारणा सांगत असेसमेंट चालते. संध्याकाळी कारखाना उत्कृष्टतेच्या कोणत्या पातळीवर आहे तसेच पुढच्या पातळीवर जाण्यासाठीचा सुधारणा सांगितल्या जातात. त्याला गृहपाठ दिला असे म्हणतात. त्यावर कार्यवाही करून सहा महिन्यानंतर होणाऱ्या दुसऱ्या असेसमेंट मध्ये दाखवायचे असते.

या सर्वामध्ये वाखाणण्याजोगे  म्हणजे त्यांचे अलर्ट रहाणे.
अजून एक महत्त्वाची गोष्ट अशी की यांचा भाषा अभिमान. जरी त्यांना इंग्रजी समजत असेल तरी देखील दुभाष्या द्वारेच संवाद साधल्या जातो.
ह्या असेसमेंट चे अजून एक वैशिष्ट्य म्हणजे अगदी मिनिटं मिनिटाचा हिशोब ठेऊन कार्यक्रम पत्रिका बनवावी लागते आणि ती साध्य करण्यासाठी सर्वांनाच चांगलेच पळावे आणि पळवावे लागते.
त्याठिकाणी आपला ist काही कामाचा नाही 😀.

ह्या असेसमेंट मध्ये सहभागी झालेल्यांना एक वेगळा खूप शिकवून जाणारा अनुभव निश्चितच मिळतो.

ता. क. जपान मध्ये  तरुण मंडळी इंग्रजी साठी गुगल ट्रान्सलेट ह्या अँप ह्या चांगला उपयोग करताना दिसली.
JIPM जपान इन्स्टिट ऑफ प्लांट मेंटेनन्स - जगभर टी पी एम साठी प्रोत्साहन आणि शिकवणी देणारी संस्था.
टी पी एम  TOTAL PRODUCTIVE MAINTENANCE - उत्कृष्टतेकडे नेण्यासाठीची प्रणाली.

#TPM
#EXCELLENCE 

सचिन काळे ©️

Saturday, 11 January 2025

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी १६

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी १६

ऑईल गळती.

तर त्याच अस झाल की एकाच वेळेस बऱ्याच अडचणी प्लांट मध्ये सुरू झाल्या. म्हणजे कटिंग टूल्स तुटू लागले त्याने टूल कॉस्ट वाढली. तुटलेल्या टूल मूळे पार्ट ची गुणवत्ता खराब झाली त्यामुळे गुणवत्तेची कॉस्ट पण वाढली.

त्यातच काही कामगारांनी हाताला खाज येत असल्याची तक्रार केली. तसेच कुलंट चा वास येत असल्याची ही.
कुलन्ट कुठल्याही मशीन शॉप मध्ये अतिशय महत्त्वाचं रोल प्ले करतो. पार्ट कापल्या जात असताना कटिंग टूल आणि पार्ट यामध्ये जी उष्णता निर्माण होते त्यातला बराचसा भाग कुलन्ट स्वतः सोबत वाहून नेतो. कटिंग प्रोसेस चालू असताना ज्या चिप्स आणि bur निघतात त्यांना पण वाहून नेण्याचे काम हाच कुलन्ट करत असतो. 
पांढऱ्या रंगाचे दिसणारे कुलन्ट हे पाण्यात मिसळणारे ऑइल आणि पाणी यापासून बनलेले असते.

 त्यामध्ये चांगले बॅक्टेरिया असतात त्यामुळे पाण्यात मिसळल्यानंतर आणि वापरत असताना त्याचा वास येत नाही. जर काही कारणांमुळे हे बॅक्टेरिया मेले तर मात्र दुर्गंध सुटायला सुरुवात होते आणि कुलन्टची गुणवत्ता खराब होते आणि मग वर सांगितलेले सर्व अडचणी यायला सुरुवात होते.

आता एकदा मूळ कारण कुलन्ट आहे हे निश्चित झाल्यानंतर तिथं नेमकं काय घडलं ते शोधण्याची प्रक्रिया सुरू झाली.
त्यानंतर मुख्य टॅंक मधील कुलन्ट चे परीक्षण केल्यानंतर आढळलं की त्यामध्ये हायड्रोलिक ऑइल उपस्थित आहे आणि त्याचे प्रमाण खूप जास्त झालेले आहे. खरतर हायड्रोलिक ऑइल हे त्यात नसायला हवे. हायड्रोलिक ऑइल चा वापर हा मशीन मध्ये पार्ट फीक्चर वर लॉक आणि अनलॉक करण्यासाठी वापरला जाते. हायड्रोलिक पावरपॅक च्या प्रेशर द्वारे ते कार्य केले जाते. 
आता हे हायड्रोलिक ऑइल तिथे कसं पोहोचलं याचा शोध सुरू झाला. सर्व मशीन तपासल्यानंतर चार मशीन अशा आढळल्या की ज्यामध्ये हायड्रोलिक ऑइल वाहून नेणारे पाईप हे कट झाले होते. आणि तिथून हायड्रोलिक ऑइल ची गळती सुरू होती जी शेवटी कुलन्ट मध्ये मिसळून मुख्य टॅंक मध्ये जाऊन पोहोचत होते.
एकदा कारण निश्चिती झाल्यानंतर त्यावर उपाययोजना करण्यात आली. गळके पाईप बदलण्यात आले.
त्यानंतर मुख्य कुलन्ट टँक मध्ये अधिकचे कुलन्ट टाकण्यात आले. 

आणि गाडी मूळ पदावर आली.

पुढे ही अडचण पुन्हा उद्भवू नये म्हणून टूल आणि फीक्चर विभागाने त्यांची तपासणी शीट अद्ययावत केली.

सचिन काळे ©️

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्ट १५

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्ट १५

प्रॉक्सी हजेरीची गोष्ट.

तर एकदा काय झालं एका कंपनीमध्ये रात्रपाळीला एक चोरी झाली. 
 पहिली पाळी सकाळी सात ते दुपारी साडेतीन म्हणजे साडेआठ तास. 
त्यानंतर दुसरी दुपारी साडेतीन ते रात्री साडेअकरा म्हणजे आठ तास आणि रात्रीची तिसरी पाळी ती रात्री 11:30 पासून सकाळी सात वाजेपर्यंत असते म्हणजेच साडे सात तास. 
यामध्ये रात्रीची पाळी ही साधारणतः अर्धा तास कमी असते.
अशाप्रकारे 24 तास कंपनी सुरू असते. एखाद्या वेळेस जर तितकीशी ऑर्डर नसेल तर मग दोन पाळ्यांमध्ये पण कंपनी सुरू असते. 
गेल्या काही वर्षांपासून काही विशिष्ट विभागांमध्ये बारा तासांच्या दोन पाळ्या असतात. 
तर रात्रपाळीला ही चोरी झाली त्यामध्ये एक लहान आकाराचा मशीनचा महागडा भाग शॉप फ्लोर वरून गायब झाला. 
आता जसे सर्वत्र सीसीटीव्ही कॅमेऱ्याचे पेव फुटले आहे तसं त्यावेळेस नव्हतं. 
दुसऱ्या दिवशी सकाळी केव्हातरी या चोरीची माहिती ही पहिल्यांदा मेंटेनन्स विभागाच्या प्रमुखाला मिळाली त्यानंतर त्यांनी तिथे जाऊन त्याची खातरजमा केली आणि मग पुढील कार्यवाहीसाठी मनुष्यबळ विभागाला त्यामध्ये सम्मिलित केले. 
त्यांच्यातर्फे पण तपासणी केली गेली. त्यामध्ये सिक्युरिटी तसेच रात्रपाळीचे शिफ्ट सुपरवायझर आणि अधिकारी यांचे इंटरव्ह्यू घेतले. त्यानंतर त्यांनी पोलीस मध्ये रिपोर्ट दिला. 
पोलीस आल्यानंतर त्यांनी सर्वप्रथम त्या दिवशीच्या रात्रपाळीला असलेल्या लोकांची यादी मागवली आणि त्यानुसार एकेकाची चौकशी करण्यास सुरुवात केली. 

हे सुरू असताना एक जण मात्र त्या चौकशीसाठी आलाच नाही. त्याचा शोध घेतल्यानंतर असं जाणवलं की तो दोन दिवस झाले कंपनीतच येत नाहीये. जरी त्याचं नाव रात्री उपस्थित असल्याच्या यादीत असलं तरी तो त्यादिवशी रात्रपाळीला कुणालाही दिसला नव्हता. 
शेवटी त्याला त्याच्या घरून अक्षरशः धरून कंपनीमध्ये आणण्यात आलं. 
पोलिसांनी त्यांच्या पद्धतीने त्याची चौकशी केल्यानंतर वेगळीच गोष्ट समोर आली. हा कर्मचारी काय करायचा की तिसऱ्या पाळीच्या गाडीने कंपनी मध्ये यायचा. आल्यानंतर कार्ड पंचद्वारे त्याची हजेरी नोंदवायचा. त्यानंतर मध्ये जे वीस मिनिटांचा गॅप असायचं त्यादरम्यान तो दुसऱ्या पाळीच्या सुटणाऱ्या गाडीमध्ये सगळ्यात शेवटी जाऊन बसायचा आणि घरी निघून जात असे. 
हे सर्व त्याने पोलिसांसमोर त्याच्या विभाग प्रमुखांना खरे पणाने सांगितले. विभाग प्रमुख त्याला ओळखत होते. त्यामुळे त्याच्यावर पोलीस केस वगैरे काही झाली नाही. परंतु अंतर्गत शिस्तभंगाची कारवाई त्याच्यावर करण्यात आली. त्याचा रेकॉर्ड तपासला असता तो अशा प्रकारे नियमितपणे तिसरी पाळी न करता हजेरी लावण्यामध्ये पटाईत झालेला होता. हे करत असताना त्याच्या कंपनीने दिलेल्या रजा ह्या देखील शिल्लकच होत्या. ही सर्व तपासणी झाल्यानंतर त्याला राजीनामा देऊन जाण्यास सांगण्यात आले.
पुढे त्या चोरीचा तपास लागला आणि तो महागडा भाग परत मिळाला तसेच खऱ्या गुन्हेगाराला शिक्षा पण झाली.

कॉलेजमध्ये प्रॉक्सी अटेंडन्स लावणे ही एक बऱ्यापैकी सर्वमान्य कला मानली जाते. परंतु अशा पद्धतीने आस्थापनांमध्ये अथवा संस्थांमध्ये जर कोणी वागू लागला तर त्याला त्याचा परिणाम एक दिवस भोगावाच लागतो. 

- सचिन काळे ©️

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्ट १४

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्ट १४

पारदर्शक व्यवहार आणि सचोटी

एकदा काय झालं. असाच एक जण त्याला आपण ब म्हणू.
तर ब हे कंपनीच्या कामासाठी एका मोठ्या शहरात गेले. तिथेच त्यांना तीन दिवस थांबावं लागलं. काम आटोपल्यावर ते परत आले.
त्यानंतर त्यांनी त्या भेटीचा आणि कामाचा एक सविस्तर अहवाल बनवला आणि तो वरिष्ठांना पाठवून दिला.
त्यानंतर त्यांनी जे काही खर्च त्या प्रवासामध्ये आणि तिथे राहत असताना केले होते त्याचाही एक अहवाल बनवला आणी त्याला वेगवेगळे बिल लाऊन तोही पुढे पाठवला.
त्यामध्ये वेगवेगळे खर्च उदाहरणार्थ प्रवासाचे तिकीट, लॉज, जेवणे, इत्यादी माहिती देण्यात आलेली होती.
बरेचदा अशा वेळेस कंपनी आधी उचल पैसे पण देते. त्याचाही हिशेब या अहवालामध्ये द्यावा लागतो.

तर ब ने हा खर्चाचा अहवाल मान्यतेसाठी पाठवल्यानंतर तिसरे दिवशी त्यांना एचआर विभागांमधील अधिकाऱ्यांनी बोलावले आणि त्यांच्या हाती सेवा समाप्त केल्याचे पत्र ठेवले तसेच त्यांना राजीनामा देउन जाऊ शकता असा हि प्रस्ताव दिला. जो ब ने स्वीकारला.

तर असे काय घडले होते. की ब ला संस्थेबाहेर पडावे लागले.
झालं असं होत की ब यांनी जे बिल लावले होते त्यामध्ये काही खोटे बिल पण होते. आणि ते अर्थातच कंपनीच्या लक्षात आले.

पारदर्शकता, सचोटी ही मूल्ये कालातीत आहेत.

- सचिन काळे ©️

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी १३

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी १३

बदल

पूर्वी कारखान्यातील सर्वच काम वेगवेगळ्या विभागांमध्ये असलेल्या स्थायी कर्मचारी, कामगार यांच्याद्वारे केली जायची. कार्मिक विभाग नवीन लोकांना शोधून त्यांना कंपनी मध्ये सामील करायचा, त्यांच्या येण्या जाण्याच्या वेळा, पगार, भत्ते, इतर सुविधा अगदी कपडे, बूट साबण तेल, कॅन्टीन त्याचा हिशोब हे सर्व करतानाच कारखान्याची देखभाल जसे की इमारत, डागडुजी, रंग, स्वच्छता या सर्वच गोष्टी सांभाळत असायचा. यासोबतच मुख्यत्वे कामगार - व्यवस्थापन / मालक संबंध चांगले राहण्यासाठी मदत करायचा.

मागच्या दशकामध्ये यातील बरीचशी कामे ही अस्थायी अथवा सेवा पुरवठा करणाऱ्या संस्थांना देण्यात आलेली आहेत. तुमच्या कामावर येण्याच्या आणि जाण्याच्या वेळा आता हजेरी पुस्तकावर स्वाक्षरी करून नोंदवायला लागत नाही. हजेरी हाताचे ठसे अथवा चेहरा याद्वारे स्कॅनर मशीन द्वारे थेट नोंदली जाते. तिथून थेट वेळ मोजणे आणि पगार यांचे काम दिले आहे त्यांच्या सिस्टीम मध्ये याची नोंद होते. 

टाईम किपर हा जॉबच कालबाह्य झाला आहे. रजिस्टर, रजेचे कार्ड बहुतांश ठिकाणी इतिहासजमा झालेले आहे. 
तिथेही मुख्यत्वे वेगवेगळे.ॲप्स अथवा संगणकावर प्रोग्राम बनवण्यात आलेले आहेत.कॅन्टीन अथवा चहा साठी देखील पूर्वी जे tickets मिळायचे त्या ऐवजी आता स्कॅनर मशिनद्वारे तुमची नोंद घेतली जाते.
Personnel Dept.चे रूपांतर HR म्हणजेच मनुष्य बळ विकास यामध्ये झाले.
नवीन तंत्रज्ञानाचा अवलंब केल्याने अनेक प्रकारचे काम सोपे झालेच पण त्यासाठीचे कर्मचारी देखील कमी झाले. जे या प्रक्रियेमध्ये स्वतःला बदलू शकले, नव्या कौशल्याचा विकास करू शकले तेच टिकले.
SURVIVAL OF FITTEST चा नियम सर्वच ठिकाणी लागू होतो.

बदल हीच एक कायम स्वरुपी प्रक्रिया आहे. त्यामुळेच त्यासाठी तय्यार असणे आणि नवीन ज्ञान आणि कौशल्य आत्मसात करणे हा टिकून राहणे आणि पुढे जाणे याचा मंत्र आहे.

- सचिन काळे ©️

जुनी पोस्ट थोड्या बदलांसह.

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी १२

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी १२

कौशल्यावर काम करा उत्पादकता नक्कीच वाढेल.

या वाक्याने आपल्या भाषणाचा समारोप करत बिझनेस हेड यांनी कौशल्य सेंटर ची फित कापली. तसा टाळ्यांचा कडकडाट झाला.

तर त्याच अस झालं की त्या प्लांट ने नफा कमवायला सुरुवात केली. त्यामागे परिश्रम होते. वेस्ट म्हणजे अपव्यय कमी करण्यात आले. उत्पादकता वाढली. गुणवत्ता सुधारल्याने व्यय कमी होऊन वेळेवर माल ग्राहकाला मिळू लागला.
हे सर्व बदल होण्यामागे कंपनी ने अंगीकारलेले टी पी एम चे तंत्र जसे कारणीभूत होते तसेच कामगार अधिकारी आणि व्यवस्थापक या सर्वांचाच सहभाग याचा मोठा वाटा होता.

पूर्वी म्हणजे उदारकिरण होण्याआधी साधारण पणे नफा मिळवण्याचे गणित असे होते

विक्री किंमत = नफा + खर्च

यामध्ये सरंक्षित परमिट आधारित व्यवस्था जशी होती तशीच ग्राहकांना निवडीला मर्यादित वाव होता.

परंतु उदारीकरणानंतर हे चित्र बदलले. मोठ्या प्रमाणावर स्पर्धा वाढल्याने ग्राहकांना निवडीसाठी अनेक पर्याय उपलब्ध झालेत. याचा परिणाम गुणवत्ता उंचावणे आणि किंमत स्थिर ठेवणे ही तारेवरची कसरत सुरू झाली.

आता नफा साठीचे सूत्र अशा प्रकारे बदलले
नफा = विक्री किंमत - खर्च

 नफा अधिक वाढवायचा असेल तर किंमत वाढू न देता खर्च कमी करायला पाहिजे.
येथेच अपव्यय कमी करून उत्पादन खर्च कमी करता येईल. त्यासाठी उत्पादकता, गुणवत्ता वाढवणे आणि वेळेवर मालाचा पुरवठा ग्राहकाला करणे याने ते साध्य होईल.
तर मूळ गोष्टीवर येऊ. या कंपनीने मिळवलेला नफा.

या प्लांट हेड चे धोरण होते की जसे आपण शॉप फ्लोअर वर सुधारणा करत आहोत त्याच पद्धतीने लोकांच्या कौशल्यामध्ये देखील सुधारणा करायला हवी. त्यासाठी प्लांट टीम सोबत चर्चा करून एका ट्रेनिंग सेंटरचा आराखडा बनवून घेतला होता.
पण त्यासाठी असणारा क्ष रुपयांचा खर्च हा एक मोठाच यक्ष प्रश्न होता.

तोच मुद्दा त्यांनी मासिक बैठकीमध्ये सहकाऱ्यांसमोर मांडला होता. त्यावर अनेक सूचना आल्या. अपव्यय कुठे कुठे आहेत. ते कमी कसे करायचे, त्यासाठी सर्वांचे सहकार्य कशा पद्धतीने घ्यायचे याची सांगोपांग चर्चा होऊन त्याची एक योजना बनवण्यात आली.
पुढील तीन महिने त्या सर्वांनी त्या योजनेवर कार्यवाही केली आणि लॉस मध्ये असणारा प्लांट नफ्यात आणला. हे फारच सोपे करून लिहिले गेले आहे 😀 त्यामध्ये असलेल्या बऱ्याच किचकट गोष्टीवर या टीमने मेहनत घेतली.

त्यानंतरचे कार्य म्हणजे कौशल्य सेंटर उभारणे आणि ते सुरू कारणे हे त्यामानाने सोपेच होते.

आज त्या प्लांट मध्ये सर्वच कामगार, कनिष्ठ अधिकारी कौशल्य सेंटर मध्ये शिक्षित झाले आहेत. त्याचा एक कंपनीसाठी जसा हवा तसा अभ्यासक्रम आहे. आणि अर्थातच त्याचा फायदा जसा कंपनीला होतो तसाच तो सर्वांना होतो कारण कौशल्य वाढीने केवळ उत्पादकता नाही तर कामगार आणि अधिकाऱ्यांची व्हॅल्यू देखील वाढते.

येणाऱ्या नवीन वर्षांमध्ये कुठल्या व्हॅल्यू आपण वाढवायच्या यासाठी नवीन ज्ञान आणि कौशल्य काय मिळवायचे याची तुमची यादी तयार असेलच. 
नवीन वर्षाच्या हार्दिक शुभेच्छा.
चिअर्स...

सचिन काळे ©️

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी ११

मॅन्युफॅक्चरिंग च्या गोष्टी ११

योग्य सल्ला.

त्यावेळेस मी नोकरीच्या शोधात होतो. नुकतीच अभियांत्रिकी ची पदवी प्राप्त झाली होती. अनेक ठिकाणी मुलाखती दिल्यानंतरही नवीन नवीन ठिकाणी आवेदन करणे आणि मुलाखतींना उपस्थित राहणे हे सुरू होते.
त्यानुसार एके दिवशी एका पाईप बनवणाऱ्या कंपनीमध्ये माझा मेंटेनन्स इंजिनिअर म्हणून मुलाखत ठरली. ठरलेल्या वेळेआधी पंधरा मिनिटे मी तिथे पोहोचलो मुख्य प्रवेशद्वारावरील सुरक्षा अधिकाऱ्याला येण्याचे प्रयोजन सांगितल्यानंतर त्याने मला तिथे स्वागतिकेमध्ये बसायला सांगितले.
साधारणतः दुपारी साडेचार वाजता मी तिथे पोहोचलो. त्यानंतर थेट साडेसात पर्यंत माझी कुणीही दखल घेतली नाही. या मिळालेल्या वेळामध्ये कंपनीचे संस्थापक, कंपनीची प्रगती तसेच विजन आणि मिशन हे वाचून झालेले. यादरम्यान साडेपाच वाजता चा भोंगा होऊन गेला. जनरल शिफ्ट संपलेले कामगार अधिकारी माझ्यासमोरून घरी निघून गेले. 
त्यांच्यापैकीच एकाने मला विचारले की मी इथे का आणि कशासाठी आलेलो आहे. त्याला येण्याचे कारण सांगितल्यानंतर त्यांनी तिथे असलेल्या दूरध्वनीवरून आत मध्ये कुठेतरी दोन-तीन वेळेस फोन केले. त्यानंतर मला मी कुठे जावयाचे आहे आणि कुणाला भेटायचे आहे हे सांगितले. तसेच जाण्याचा मार्गही हाताने दाखवला. 
त्यांनी सांगितल्याप्रमाणे मी तिकडे जाण्यासाठी निघालो. त्या भल्या मोठ्या इमारतीमध्ये बऱ्याच ठिकाणी पिवळे लाईट्स लागलेले होते. खाली जमिनीवर इतरस्त पाईपचे भेंडोळे तसेच लांब ठेवलेले वेगवेगळ्या आकाराचे वेगवेगळ्या व्यासाचे पाईप पडलेले होते. त्या पिवळ्या भगभगीत प्रकाशामध्ये ते काळेशार पाईप भक्ष गिळलेल्या अजगरासारखे पहुडले होते. मागच्या तीन तासापासून वाट बघून शिणलेल्या मनाला उभारी येईल असे ते दृश्य मुळीच नव्हते. 
शेवटी कसंतरी रस्ता बघत बघत मी इमारतीच्या शेवटच्या कोपऱ्यात असलेल्या एका खोलीच्या बाहेर येऊन पोहोचलो. 
तिथल्या दरवाजाचे हँडल तुटलेले होते तर खालच्या बाजूला लाथा मारल्या सारखा तो दरवाजा झीजलेला होता. दरवाजावर असलेल्या पांढऱ्या पडलेल्या काचेमधून आत मधलं काही दिसत नव्हतं. 
मी तरी टकटक वाजवलं, आतून कोणीतरी या असं म्हणाले. 
आत प्रवेश केल्यानंतर पहिलं लक्ष गेलं ते वेगवेगळ्या रॅकसकडे आणि त्यावर ठेवलेल्या विविध मोटारी टूल स्पेअर पार्ट्स यांच्याकडे. तिथे बाहेरच्या पेक्षा थोडासा प्रकाश जास्त होता त्यामुळेच एका जुनाट टेबलाच्या मागे खुर्चीवर बसलेली व्यक्ती मला दिसली.
मला आत यायला यांनीच सांगितले असावे. मी त्यांच्या समोर जाऊन उभा राहिलो. उसने आणलेली उभारी एव्हाना संपली होती. त्यांनी दिशा निर्देश केला त्या दिशेला एक स्टूल ठेवलेला होता तो त्यांनी पुढे घेऊन बसायला सांगितले. 
आता त्या टेबलाच्या एका बाजूला ते आणि दुसऱ्या बाजूला स्टुलवर मी अशा पद्धतीने आमोरी सामोरे आम्ही दोघे बसलो. मी थोडक्यात त्यांना माझी ओळख करून दिली माझे शिक्षण काय झालेले आहे त्याबद्दलही सांगितले आणि सांगितले की या ठिकाणी एका मेंटेनन्स इंजिनियर ची जागा खाली आहे त्यासाठी मी इथे आलेलो आहे. 
त्यावर त्यांनी मान डोलावली आणि काही बेसिक प्रश्न विचारले ज्यावर मी त्यांना समाधानकारक उत्तर दिले. त्यामध्ये इंटरनल कंबशन इंजिनचे वर्किंग कसे होते हाही एक प्रश्न होता. ह्या इंटरनल कंबशन इंजिनच्या वर्किंग ने मला आणि माझ्या बॅच मधल्या सर्वांनाच बऱ्यापैकी पीडलेले होते. त्यामुळेच आम्ही तो धडा चांगलाच गिरवलेला होता. त्यामुळेच आयसी इंजिन चे वर्किंग मी व्यवस्थित सांगू शकलो. 
हे सर्व झाल्यानंतर त्यांनी मला पुढचा प्रश्न विचारला की तुम्ही येथे का काम करू इच्छिता. त्यावर मी त्यांना सांगितले की मला नोकरीची गरज आहे. त्यावर त्यांनी मला सांगितले हे पहा सध्या नवीन तंत्रज्ञान नवीन प्रोसेस आणि नवनवीन प्रयोग हे ऑटोमोबाईल क्षेत्रामध्ये होत आहे. तुम्हाला हवी असेल तर मी ही नोकरी तुम्हाला देऊ शकतो परंतु तुम्ही येथे पुढचे 40 वर्ष जरी काम केले तरी तुम्ही काहीही नवीन शिकणार नाही. त्याऐवजी जरी नोकरीची गरज असली तरी कुठलीही नोकरी पकडण्यापेक्षा तुम्ही ऑटोमोबाईल क्षेत्रामध्ये प्रयत्न करा. ऑटोमोबाईल कंपनीमध्ये किंवा त्यांच्या सप्लायर कंपनीमध्ये जरी तुम्हाला नोकरी मिळाली तरी पुढचे तीन-चार वर्ष तुम्हाला एवढे शिकायला मिळेल की ज्यामुळे तुम्ही तुमच्या करिअरमध्ये आणखीन प्रगती कराल. 

एवढं बोलल्यानंतर त्यांनी दोन्ही हाताचा त्रिकोण केला आणि नजर वर छताकडे लावली. पुढे ते म्हणाले
हे पहा मी मागच्या पंधरा वर्षापासून याच खुर्चीवर बसून तेच काम करत आहे आज मी जरी ठरवले की मी नवीन क्षेत्रामध्ये जाऊन नोकरी करेल तरी ते तितकेसे मला शक्य नाही. त्यामुळे तुम्ही मी काय सांगतो त्याचा विचार करा. 
एवढं झाल्यानंतर ती मुलाखत तिथेच संपली. बाहेर जाण्यापूर्वी मी त्यांच्याशी हात मिळवला आणि त्यांना धन्यवाद दिले. 
आजही मागे वळून पाहिल्यानंतर स्वतःच्या अनुभवानुसार योग्य मार्गदर्शन करणारे ते अनामिक मेंटेनन्स हेड मला आठवतात आणि त्यांच्याविषयी मनामध्ये कृतज्ञताच दाटून येते. 

सचिन काळे ©️

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी १०

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी १०

त्यादिवशी कंपनीच्या कॅन्टीन मधलं वातावरण जरा वेगळंच होतं. वातावरणातला ताण हा सर्वांनाच जाणवत होता. कॅन्टीनच्या मधोमध असलेल्या टेबलवर प्रत्यक्ष प्लांट हेड आणि एचआर हेड यांच्या सोबतच्या पंक्तीला कामगार संघटनेचे पदाधिकारी बसले होते. तो एक टेबल सोडला तर सर्वत्र चमचा जरी पडला तरी मोठ्ठा आवाज येईल एव्हडी शांतता होती.

या ताणाची सुरुवात साधारण एक महिन्यापूर्वी झाली होती. विषय होता जेवणानंतर ताट स्वतः उचलून एका नेमून दिलेल्या ठिकाणी ठेवणे हा होता. अर्थात परंपरेप्रमाणे तिथे ताट उचलण्यासाठी वेगळ्या व्यक्ती या कॅन्टीनमध्ये कार्यरत होत्या. 

आय आर विभाग आणि संघटना यांच्यात संवाद बैठका घेतल्या जाऊनही तोडगा निघाला नव्हता. त्यामुळे शेवटी प्लांट हेड सरांनी जाहीर केले होते की या दिवसापासून मी स्वतः माझे ताट उचलून ठेवेल आणि माझे सहकारी देखील हेच करतील.
तो दिवस आज उगवला होता. 

त्या विशिष्ट टेबल कडे सगळ्यांचेच लक्ष लागले होते. शेवटी त्या टेबलावरील सर्वांचे जेवण संपले. प्लांट हेड यांनी चमचा उलटा करून ताटात ठेवला आणि खुर्ची मागे सरकवून ते ताठ उभे राहिले. ते उभे राहिलेले पाहून त्या टेबलवरील सर्वच जण आपापल्या जागी उभे झाले. प्लांट हेड यांनी आपले ठेवणीतील हास्य चेहऱ्यावर आणत सर्वांच्या कडे एक नजर फिरवली. आणि आपले ताट उचलून ते ठेवण्याच्या जागेकडे चालू लागले. ते पाहून त्यांच्या सहकाऱ्यांसह कामगार संघटनेच्या पदाधिकाऱ्यांनी ही त्यांचं अनुकरण केले. ते सर्व पाहून साधारण पाचशे लोकांचे हर्षोद्गार त्या कॅन्टीनमध्ये दुमदुमले. एक नको असलेली परंपरा तोडल्या गेली होती. 

एक छोटीशी कृती ही मोठ्या मोठ्या भाषणांपेक्षा जास्त प्रभावी ठरते याचा प्रत्यय तिथे बसलेला सर्वांनाच आला होता. 

कॅन्टीन असो अथवा कामाची जागा सर्व समान आहेत. 
विश्वास आणि एकमेकांविषयीचा आदर हा चांगल्या संघटनेचा पाया आहे. आणि याद्वारेच आस्थापने प्रगती तसेच नवीन उंची गाठू शकतात. या सर्व व्हॅल्यूज त्या एका कृतीने प्रदर्शित झाल्या होत्या. 

अर्थात त्यादिवशी पासून सर्व जण आपले ताट हे त्या विशिष्ट जागी ठेवायला लागले. 

सचिन काळे ©️

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी ९

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी ९

पारदर्शकता ठेवा आणि पहिल्यांदाच खरं बोला. 

त्यावेळेस एक किचकट पार्ट विकसित करणे चालू होते.
त्यासाठी ग्राहकाकडून मिळालेले ड्रॉईंग, त्यानुसार तो आपल्याला बनवता येईल की नाही याचा अभ्यास. 
त्याला फिजिबिलिटी स्टडी असं म्हणण्यात येते. 
तर या पार्टचा फिजिबिलिटी स्टडी करण्यात आला आणि असं लक्षात आलं की तो बनवला जाऊ शकतो. त्यानुसार चाचणी घेण्यासाठी काही टूल्स बनवण्यात आले आणि प्रोसेस विकसित करण्यात आली. 
एक चाचणीसाठीचा लॉट बनवण्यात आला आणि तो ग्राहकाला पाठवण्यात आला. त्यांच्याकडून त्याचा सकारात्मक प्रतिसाद आल्यानंतर पुढे ज्याला मास प्रोडक्शन म्हणजे मोठ्या प्रमाणावर एक लॉट बनवणे ही प्रक्रिया सुरू करण्यात आली. 

हे होत असताना एक अनुभवी तंत्रज्ञ कामगार प्रोजेक्ट मॅनेजर कडे आला त्याच्याकडे ते ड्रॉईंग आणि बनवलेला पार्ट ह्या दोन्ही गोष्टी होत्या. 
प्रोजेक्ट मॅनेजर कडे आल्यानंतर त्यांनी ड्रॉइंग वर दाखवण्यात आलेले एक विशिष्ट डायमेन्शन यावर बोट ठेवून सांगितले की हे ड्रॉइंग वर जरी दर्शवण्यात आलेला आहे तरी हा भाग बनवताना ते साध्य करणे तितकेसे शक्य नाही. यामागे स्वीकारण्यात आलेल्या प्रक्रियेचाही काही भाग होता. 
ते बघितल्यानंतर प्रोजेक्ट मॅनेजर यांनी गुणवत्ता विभाग प्रमुख तसेच उत्पादन विभाग प्रमुख या दोघांनाही तातडीने बोलून घेतले. हे एक डायमेन्शन साध्य न झाल्याने काय होऊ शकते याविषयी त्यांनी चर्चा केली आणि आपल्यापुढे आता काय मार्ग आहेत याविषयी देखील चाचणी केली. 
दरम्यान मास प्रोडक्शन साठी घेण्यात आलेली बॅच थांबवण्यात आली. 
त्या बैठकीच्या शेवटी प्रोजेक्ट मॅनेजर ने ठरवले की आपण हे ग्राहकाच्या निदर्शनास आणून देऊ आणि त्याला देखील याविषयी काय करता येईल हे विचारू.

त्यानुसार ग्राहकास आलेली अडचण सांगण्यात आली तसेच त्यांना विचारण्यात आले की हे विशिष्ट डायमेन्शन हे गुणवत्तेसाठी किंवा त्यांच्याकडच्या प्रोसेस साठी कितपत महत्त्वाचे आहे. आणि जी प्रक्रिया आपण स्वीकारली आहे त्यामध्ये ते जर साध्य झाले नाही तर काय उपाय आहे.
त्यावर ग्राहकाने थोडा वेळ मागून घेतलां.
काही वेळानंतर ग्राहका कडून त्याविषयीचे उत्तर प्रोजेक्ट मॅनेजमेंट आणि टीमला आले. 
त्यात ग्राहकाने ही विशिष्ट गोष्ट निदर्शनास आणून दिल्याबद्दल या टीमचे आभार मानले होते. तसेच ते विशिष्ट डायमेन्शन काय असायला हवे याविषयी देखील सुधारित ड्रॉईंग लवकरच पाठवतो असे सांगण्यात आले होते. 
पुढे मग त्या सुधारित ड्रॉईंग नुसार टूल्स मध्ये बदल करण्यात येऊन ते उत्पादन नियमितपणे सुरू झाले. 

 ज्या कामगाराने ही सुधारणा शोधून प्रोजेक्ट मॅनेजर आणि ग्राहक यांना निदर्शनास आणून दिली होती त्याचा मासिक बैठकीमध्ये सत्कार करण्यात आला. 

तांत्रिक बाबतीमध्ये झालेल्या चुका लपत नाहीत. त्यामुळे पारदर्शकपणे खरं ते बोललेलं असेल तर पुढच्या गोष्टी सोप्या होतात. 

ती एक म्हण आहे ना योग्य वेळेस घातलेला एक टाचा हा पुढची शिलाई उसवणे थांबवतो. 

उत्तम सुधारणा सूचना शिक्षण अथवा पद पाहून येत नाहीत. तर बहुतांश वेळा तिथे काम करणाऱ्या सजग कामगारांकडून त्या येतात.
 
सचिन काळे ©️

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्ट ८

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्ट ८ 

तर त्याचा असं झालं की सेव्हन हॅबिट्स वरील प्रशिक्षण कार्यशाळा अतिशय उत्तम प्रकारे त्यांनी घेतली. पूर्ण आठ तास वरिष्ठ आणि मध्यम व्यवस्थापनाचे लोक सहभागी असलेले ते सेशन खूप छान प्रकारे रंगले. 
खरंतर त्यादिवशी ट्रेनिंग घेणारे हे सर यांना चार महिन्यापूर्वी पर्यंत वेळच नसायचा. 
मनुष्यबळ विकास विभागातील सर्वोच्च पदावर असल्यामुळे त्यांच्याकडे मिनिटा मिनिटाचे कॅलेंडर हे बुक असायचे.
त्यांची भेट घेण्यासाठी बिजनेस हेड असो अथवा प्लांट हेड त्यांना देखील अपॉइंटमेंट बुक करावी लागायची. 
चार महिन्यांपूर्वी काही कारणांमुळे त्यांच्याकडचा बराचसा पदभार हा कमी करण्यात आला होता. 
पद जरी तेच असले तरी रोजच्या कामामधून त्यांना बाजूला जरी नाही तरी खूप किचकट आणि महत्त्वाची कामे या मधला त्यांचा सहभाग हा जाणवण्याइतपत कमी झाला होता. 
स्वतःला नेहमी व्यस्त ठेवणारे हे सर आता या वेळेचं काय करतील असा प्रश्न हा कॅरिडॉर टॉक मध्ये कुजबुजला जात होता. 
त्याचे उत्तर चार महिन्यानंतर ती कार्यशाळा संपताना तिथे जमलेल्या सर्वांनाच मिळालं होतं.
मिळालेल्या वेळेचा सदुपयोग करून मूळचच शिकवण्याचं आवड असलेलं अंग त्यांनी अधिक विकसित केलं होतं. 
त्यासोबतच स्वतःवर त्यांनी भरपूर वेळ देऊन नवीन ज्ञान आणि कौशल्य मिळवले होते. 
मानवी संबंध, इमोशनल इंटेलिजन्स, हॅबिट्स, नवनवीन तंत्रे आत्मसात करून त्यांनी त्यांचा वेळ तर सदुपयोगी लावलाच त्यासोबतच ट्रेनिंग घेऊन आपल्या सहकाऱ्यांचेही ज्ञान आणि कौशल्य विकसित करण्याचे कार्य केलं होतं. 
दरम्यान ते त्या महत्त्वाच्या आणि किचकट कामांमध्ये नसताना त्यांची अनुपस्थिती मोठ्या प्रमाणावर जाणवायला लागली. 
त्यामुळे काही कालावधीनंतर त्यांना पूर्वीचाच कार्यभार सोपवण्यात आला.

वेळ मिळाला की कार्यरतच राहायचं आणि ज्ञान आणि कौशल्य याला धार लावायची हे आम्ही त्यांच्याकडून शिकलो.

त्यासोबतच कितीही आणि कशीही परिस्थिती कार्यस्थळी असली तरी स्वतः चे मनोधैर्य खचू न देता त्यामध्ये काय साध्य करता येईल याचा विचार करायचा हे देखील त्यांनी स्वतः करून दाखविले.
 
सर आता निवृत्त झालेत, तसं असूनही ते अजूनही कार्यरत आहेत आणि अनेक कंपन्यांना आय आर या विषयावर तसेच मानवी संबंध विकसित करण्यासाठीचे मार्गदर्शन करतात.

सचिन काळे ©️

मनुफॅक्चरींगच्या गोष्टी ७

मनुफॅक्चरिंगच्या गोष्टी ७

एकदा काय झालं एक मेंटेनन्स विभाग अधिकारी कंपनी सोडून दुसरीकडे गेला.
त्या रिक्त जागेवर शोधूनही योग्य उमेदवार बरेच दिवस मिळाला नाही.
त्यादरम्यान त्या अधिकाऱ्याचा एक दुय्यम सहकारी त्याला आपण अ म्हणू. तर अ तो विभाग बघू लागला. मग अस ठरलं की त्यालाच ती जबाबदारी द्यायची. लगेचच त्याला पदोन्नती देखील देण्यात आली.
त्यानेही जोमाने काम सुरू केले. आता प्रश्न उभा राहिला की त्याच्या पूर्वीच्या जागेवर एक योग्य उमेदवार शोधणे.
तिथेही थोडा वेळ लागला.
दरम्यान अ हा त्याचा कार्यभार तसेच वाढलेला कार्यभार बघू लागला. तो तांत्रिक बाबीत हुशार होताच पण विभागप्रमुख चा कार्यभार म्हणजे admin प्रशासकीय गोष्टी सांभाळून बेजार झालेला. त्याचा परिणाम त्या विभागाच्या परफॉर्मन्स वर तसेच कंपनीच्या उत्पादनावर होऊ लागला.
शेवटी या अडचणीतून बाहेर पडण्यासाठी अ ला पुन्हा एकदा त्याच्या पूर्वीच्याच जागेवर बसवण्यात आले आणि विभागप्रमुख म्हणून नवीन व्यक्तीची नेमणूक करण्यात आली.

अ हा तांत्रिक ज्ञान कौशल्य यामध्ये हुशार पण admin मध्ये त्याचे कौशल्य विकसित करणे गरजेचे होते.
वरील परिस्थिती मधे कंपनी चे दोन जागी नुकसान होत होते. एक तर कुशल दुय्यम अधिकारी कमी झाला आणि ज्याला वर घेतले तिथेही अडचणी सुरू झाल्या.

त्यानंतर व्यवस्थापनाने धडा घेऊन तिथे प्रत्येक विभाग प्रमुखा मागे एक बॅक अप शोधला आणि दुसरी फळी विकसित करणे सुरू केले.

 काही चांगल्या आस्थापनांमध्ये काही मोक्याच्या जागांसाठी एक अथवा दोन लोक तयार बॅक अप म्हणून केले जातात.

तांत्रिक असो अथवा प्रशासकीय दोन्हीही कौशल्ये तितकीच महत्त्वाची आहेत.

सचिन काळे ©️

मनुफॅक्चरींगच्या गोष्टी ६

मनुफॅक्चरींगच्या गोष्टी ६

एका पावडर कोटिंग शॉप मध्ये आग लागलेली. फार मोठी नाही नियंत्रणात होती.
खर म्हणजे पेंट शॉप, पावडर शॉप अथवा कुठल्याही प्रोसेस इंडस्ट्री मधील आग ही फार धोकादायक.
लवकर आटोक्यात येणं मुश्किल.
तर ही जी आग लागलेली ती एका छोट्या एरियात होती. अशा वेळेस करावयाची कार्यवाही ठरलेली असते.
आगीचा इशारा देणारा भोंगा वाजू लागल्यानंतर सर्वात प्रथम तिथून बाहेर पडणे आणि स्वतःची काळजी घेणे तसेच सेफ झोन मध्ये जाऊन उभे राहणे हे सर्वांचे प्रथम कर्तव्य असते. 
त्याच वेळेस फर्स्ट एड ची एक टीम असते ती कुणी जखमी झालेला असेल तर त्याला तिथून बाहेर काढते. 
तसेच फायर फायटरचा चमू असतो जो यावेळेस आग आटोक्यात आणण्यासाठी प्रयत्न करतो. अर्थात छोट्या प्रमाणावर जर आग असेल तरच. त्यासोबतच बहुतांश आस्थापनांमध्ये ऑटो स्प्रिंकलर्स हे लावलेले असतात. 
परंतु केमिकल, पेंट सारख्या पदार्थाला जर आग लागली तर त्या ठिकाणी व्यावसायिक अग्नि शामक दलच कामाला येते. बहुतांश मोठ्या कंपन्यांमध्ये स्वतःचे अग्निशामक दल असते. 
त्यासाठीचे ड्रिल एका ठराविक कालावधीनंतर आस्थापनांमध्ये होत असतात आणि त्यामध्ये सर्वांचा सुरक्षित बाहेर पडण्यासाठीचा लागणारा वेळ नोंदवला जात असतो. आणि अर्थातच काय सुधारणा करणे गरजेचे आहे तेही नोंदवला जातो.

तर परत एकदा या पावडर कोटींग शॉप च्या आगी बद्दल. आग चटकन आटोक्यात आली आणि सुरक्षित जागी जमा झालेल्या सर्वांची मोजणी झाली लक्षात आले की चार जण सापडत नाहीयेत.
तितक्यात फर्स्ट एड करणारी टीम त्या चौघांना धरून बाहेर घेऊन येत होती. झालं असं की आग लागली कळल्यावर हे चार उत्साही विर मिळेल ते फायर extinguishar घेऊन तिकडे गेले आणि त्यांनी फायर extinguishar चा नेम (म्हणजे जिथून आग नियंत्रित आणणारी पावडर बाहेर पडतो तो पाइप) स्वतः कडे (चुकून) ठेऊन कॉक सुरू केला.
पावडर आगीवर जाण्याऐवजी तोंडावर आलेली. थोडे वैद्यकीय उपचार करून त्यांना घरी जाऊ दिले गेले.
दुसऱ्या दिवशी त्यांना कारणे दाखवा नोटीस बजावण्यात आली.
त्यानंतर पुन्हा एकदा सर्वांचे सुरक्षा विषयक ट्रेनिंग घेण्यात आले.

सुरक्षा नेहमी स्वतः पासून. 
जर आपण एखादे कार्य करण्यासाठी प्रमाणित नसू तर ते करू नये.
आपत्कालीन स्थितीमध्ये आधी स्वतः सुरक्षित व्हा नंतर मदतीचा विचार करा.

सचिन काळे ©️

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी ५

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी ५

कुठलाही रिपोर्ट किंवा प्रेझेंटेशन बनवताना लाल रंग वापरायचा नाही ही शिकवणी मिळण्याचा किस्सा मोठा मजेशीर आहे. 
या गोष्टीला साधारण 18 वर्षे झाली असावी. आमच्याकडे एक थ्री पी रिपोर्ट सुरु करण्यात आला होता. त्याचं कोऑर्डिनेशन माझ्याकडे होतं. त्या रिपोर्ट मध्ये वेगवेगळ्या विभागामधील वेगवेगळे पॅरामीटर्स काय आहेत हे टाकल्या जायचं. 
तर एक विशिष्ट विभाग त्या रिपोर्ट साठीचा लागणारा अद्यावत डेटा कधीच वेळेत द्यायचा नाही. 
असं दोनदा तीनदा झाल्यावर मी यांच्याकडून अमुक अमुक डेटा मिळाला नाही असं मोठ्या लाल अक्षरात लिहून तो रिपोर्ट आमच्या वरिष्ठांना पाठवला. 
थोड्या वेळानंतर मला आमच्या व्हाईस प्रेसिडेंट साहेबांच्या ऑफिसमधून बोलावण्यात आले. 
तिथे गेल्यानंतर त्यांच्या एक्झिक्यूटिव्ह असिस्टंट यांनी मला बसायला सांगितले. माझ्याकडे चक्क दुर्लक्ष करून ते त्यांचं काम गालातल्या गालात हसत करत राहिले. 
अतिशय शिस्तीचे असणारे आमचे व्हाईस प्रेसिडेंट यांनी आपल्याला का बोलावले असावे याचा विचार करत मी खुर्चीमध्ये चुळबुळ करत बसलो. एकदा दोनदा त्यांना विचारल्यावर त्यांनी तेच हास्य कायम ठेवत काहीही सांगण्यास नकार दिला. 
थोड्या वेळानंतर मला आत जा असं सांगण्यात आलं. 
रीतसर परवानगी घेऊन मी आत गेलो आणि उभा राहिलो. माझ्या आल्याची नोंद घेत माझ्याकडे न बघता त्यांनी हातानेच खुर्चीवर बसायचा इशारा केला. 
व्ही पी सरांनी त्यांचा लॅपटॉप ला जोडलेला मॉनिटर माझ्याकडे वळून मला म्हटले मिस्टर काळे तुम्ही हा रिपोर्ट मला पाठवलेला आहे. मी तोंडातल्या तोंडात हो सर असं काहीतरी म्हणून पुढे काय होतंय याचा विचार करत बसलो. 
त्यांनी मीच पाठवलेले प्रेझेंटेशन मला दाखवायला सुरुवात केली. एकेक स्लाईड बदलत ज्या ठिकाणी मी लाल अक्षरात लिहिलं होतं डेटा नॉट रिसिव्ह तिथपर्यंत ते आले. 
आता डोळ्यावरचा चष्मा काढून खुर्ची फिरवून माझ्याकडे तोंड करून हातात धरलेला तो चष्मा एखाद्या बंदुकी सारखा माझ्याकडे त्यांनी रोखला. 
मिस्टर सचिन पुन्हा जर असं काही लिहून तुम्ही मला पाठवलं तर तो तुमचा या संस्थेतला शेवटचा दिवस असेल. समजलं जा आता. 
जा आता ऐकल्याबरोबर पटकन उठून त्यांच्याकडे नजर न टाकता तोंडातून तोंडात सॉरी सर असं काहीतरी पुटपुटत मी बाहेर आलो. 
बाहेर आल्यावर आमच्या एक्झिक्युटिव्ह असिस्टंट च्या जागेवर आलो आणि धपकन त्याच्या समोरच्या खुर्चीमध्ये बसलो. त्यांनी पण माझीच वाट पाहत असल्यासारखी पाण्याची बाटली माझ्यासमोर ठेवली. घटाघटा पाणी पिताना लक्षात आलं की पाठ घामाने चिंब झालेली आहे. 
तेच ते गावातलं हसू खेळवत असिस्टंट सरांनी मला विचारलं काय झालं बरं. 
थोडक्यात तो सगळा किस्सा मी सांगितला. चांगलाच घाबरलेलो. त्यांचं गालातला हसू या कानापासून त्या कानापर्यंत पसरलेलं. मला मात्र नोकरी गेल्यावर काय होणार नुकतंच आपलं लग्न ठरलेलं असं सगळं आठवत प्रचंड ताण आलेला. सर आता पुढे काय मी धीर करून विचारलं. 
त्यांच्या त्याच मराठवाडी टोन मध्ये ते मला म्हणाले अरे जा कामाला लाग आता. 
मी खांदे पाडून उठल्यावर बाहेर पडायच्या आधी त्यांनी मला परत आत बोलावलं. 
तुझ्या माहितीसाठी म्हणून सांगतो या कंपनीमध्ये त्यांनी आतापर्यंत चार लोकांना सांगितले आहे की मी तुला घरी पाठवून देईल. त्यातला एक जण तुझ्यासमोर आहे, मागच्या पंधरा वर्षापासून इथेच आहे. दुसरा तुझा साहेब आहे तेही वीस वर्षापासून इथेच आहे. जा आता चांगलं काम करतो तू. 

तिथून पुढे कधीही लाल रंग प्रेसेंटेशन मध्ये वापरला नाही. 
अजूनही कधी एखाद्या वेळेस माझा एखादा सहकारी लाल रंग लावून रिपोर्ट पाठवतो त्यावेळेस त्याला मी जवळ बोलून सांगतो अरे लाल रंग वापरायचा नाही. ते सांगताना मला आमचे व्हि पी सर आठवतात. छान खळी पाडून हसणारे असिस्टंट सरही आठवतात. 
आता व्ही पी सर निवृत्त झालेले आहेत त्यांना उत्तम दीर्घायुष्य लाभो हीच प्रार्थना.

सचिन काळे ©️

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी ४

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी ४

मी त्यावेळेस शिकावू उमेदवार होतो. 
आज जसं सहजपणे संगणक आणि इंटरनेट उपलब्ध आहे तसं त्यावेळेस नव्हतं. 
कारखान्यामध्ये काही मोजक्याच लोकांकडे इंटरनेट जोडणी असायची. 
त्यातीलच एक मेंटेनन्स हेडने माझं काम बघून इंटरनेटचा पासवर्ड दिला होता. 
रिकामा वेळे मध्ये नवीन प्रणाली काय आहेत हे त्यावर शोधायचा प्रयत्न करायचो आणि अर्थातच कधी कधी डॉट मॅट्रिक्स प्रिंटर वर त्याच्या नोट्स पण बनवायचो
त्याचा वापर इतरांना ट्रेनिंग देण्यासाठी करायचो.
अगदी आत्ता आत्तापर्यंत त्या डॉट मॅट्रिक्स पेजेसच्या फाईल सांभाळून ठेवल्या होत्या. 
कधीतरी घर आवरताना सौच्या हाती त्या लागल्या आणि नंतर त्या रद्दीत गेल्या 😀. 
तर विषय इंटरनेटचा सुरू होता. तेव्हा नुकतंच दहावी आणि बारावीच्या गुणपत्रिका ह्या इंटरनेटवर टाकणं शैक्षणिक मंडळाने चालू केलं होतं. 
आमच्याकडच्या काही कामगारांची मुले मुली दहावी बारावीला होती. निकाल लागल्यानंतर त्यांनी मला गळ घातली आणि इंटरनेटवर त्यांचे गुण बघायला सांगितले. 
एक-दोन म्हणता म्हणता चांगला दहा-बारा जणांचा जमा वडा माझ्या भोवती जमला. शॉप फ्लोर वर कुणाचंही लक्ष वेधून घेण्यासारखंच ते दृश्य होतं. 
थोड्यावेळाने एक कडक इस्त्री असलेले कपडे घातलेला माणूस तिथे डोकावला. 
मला फर्ड्या इंग्रजीमध्ये विचारलं काय चाललंय. 
मी देखील वर न पाहतच त्याला सांगितलं सर आपल्या कामगारांची मुलं अतिशय चांगल्या गुणाने पास झालेली आहेत. त्यांचेच गुणपत्रिका बघतोय. 
असं बोलून मी वर बघतो तर माझ्या भोवती जमलेली गर्दी सूबाल्या झालेली. 
प्रश्न विचारणाऱ्या माणसाने मला नाव विचारले आणि तो तिथून निघून गेला. 
मी दुकान बंद करून माझ्या कामाला लागलो. थोड्यावेळाने मेंटेनन्स हेड माझ्याकडे आले आणि मी काय करत आहोत याविषयी त्यांनी मला चांगलेच लेफ्ट राईट केले. मीही आपलं खरं काय ते सगळं सांगून टाकलं वरतून हेही सांगितलं की मेंटेनन्सचा एक ऑपरेटर यांचा मुलगा हा 90% ने पास झालेला आहे. 
पुढचं काही ऐकून न घेता त्यांनी मला वरच्या मजल्यावर असलेल्या प्लांट हेड ऑफिसमध्ये जायला सांगितलं.
त्यांनी अस सांगितल्यावर मी थोडा काळजीतच पडलो पण तिथे गेलो.
दार वाजून रीतसर आत मध्ये ये अशी परवानगी मिळाल्यानंतर मी आत गेलो. मघाशी खाली शॉप फ्लोर वर भेटलेलेच अधिकारी तिथे बसलेले होते. माझं नाव, काय करतो, कधीपासून इथे आहे इत्यादी चौकशी केली. मी मनातल्या मनात आता काय ऐकायला मिळतं असा विचार करत तिथे उभा होतो. 
तसे ते मेज ओलांडून बाहेर आले. खांद्यावर हात ठेवून मला म्हणाले हे बघ तू केलं ते चांगलंच केलं परंतु आस्थापनाचा कम्प्युटर असेल अथवा इंटरनेट कुठल्याही खाजगी गोष्टीसाठी मुळीच वापरायचं नाही. नंतर पाठ थोपटून म्हणाले जा आता. 
बाहेर आल्यावर एक मोठा विश्वास टाकला. 

ती गोष्ट मात्र मी कायमच लक्षात ठेवली. आता गेल्या काही वर्षांमध्ये व्हॅल्यू शिकवताना ह्या गोष्टी आठवतात. 20 / 21 वर्षांपूर्वी व्हॅल्यू वर एवढा फोकस नसताना साध्या साध्या गोष्टी शिकवणारे असे चांगले व्यवस्थापक मिळाले हे भाग्यच. 
#नोंद

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी ३

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी ३

एकदा एक ट्रेनिंग घेत होतो 
समोर सगळे ऑपरेटर होते
जरा वातावरण निर्मिती व्हावी म्हणून अनुलोम-विलोम प्राणायाम याविषयी सांगायला सुरुवात केली. 
ते करताना मोठा श्वास सगळ्यांना घ्यायला लावला आणि नंतर मी श्वास सोडा असं सांगायचं विसरलो 
साधारण दीड मिनिटानंतर समोर बसलेला एक जण कसंतरीच करायला लागला नीट पाहिल्यावर लक्षात आलं की त्याने श्वास अजूनही आत मध्येच ठेवला आहे. 
पटकन त्याला सांगितलं अरे श्वास सोड. त्यावर धाप लागल्यासारखा त्यांनी श्वास बाहेर काढला 😀. 
कधी कधी फारच ऐकणारे विद्यार्थी मिळतात. 

अर्थात पुढील सेशन्स मध्ये श्वास सोडा असं सांगायला पण सुरुवात केली हे सांगणे न लगे

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी २

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी २

साधारण एकवीस वर्षांपूर्वी जेव्हा शिकवू उमेदवार म्हणून लागलो होतो तेव्हा फाईल उडायच्या. 
म्हणजे असं व्हायचं की रात्री उशिरा घरी जाण्यापूर्वी जो रिव्ह्यू व्हायचा त्यामध्ये कधी कधी फाईल आणि कागद अक्षरशः उडायचे 
मग आम्ही सगळे ते गोळा करायला धावायचो.
साधारण सुरुवातीला तीन महिने अशा फाईल आणि कागद उडाले. 
ते उडालेले कागद पकडून पकडून पुन्हा पुन्हा त्यामध्ये सुधारणा करून झाल्यावर पाठीवर थाप पडायला लागली. 
असे चांगले व्यवस्थापक भेटले त्यामुळे आम्ही बिघडलो आणि घडलो. 
अर्थात आता वातावरण बदलले आहे. 
पण त्या सुरुवातीच्या आमच्या मास्तरांविषयी कृतज्ञताच मनामध्ये आहे.

सचिन काळे ©️

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी १

मॅन्युफॅक्चरिंगच्या गोष्टी १

एक किस्सा बरेचदा ५ एस ट्रेनिंग मध्ये सांगितल्या जातो. म्हणजे मीही कधी कधी सांगतो.
 ते खर तर एक छान कार्टून होत. कुठेतरी पाहिलेलं.
तर ते अस 

एका ऑफिस मध्ये ५एस प्रणाली राबवल्या जाते. 

मागच्या सेशन मध्ये १एस करताना खूप साऱ्या जुन्या फाईल एका ठिकाणी असतात त्या काढायचं ठरलेलं.

तिथं आल्यावर दिसत की जुन्या फाईल तर काढून टाकलेल्या पण नवीन फोटोकॉपीच फाईल तिथे आहेत. 
तिथल्या कर्मचाऱ्याचे उत्तर अस की तुम्ही म्हणाले म्हणून त्या फाईल काढून टाकल्या पण पुढे काम पडतील म्हणून झेरॉक्स काढून ठेवल्या.
त्यावर अर्थात तो अधिकारी डोक्याला हात लावतो😀

सचिन काळे ©️
#TPM